Pokrycie połaci to zazwyczaj mniej więcej w 70% blacha wykorzystana do krycia dachu. Pozostała jej część ma zastosowanie do produkcji rynien, koszy, obróbek kominów czy wyłazów. W tym zakresie prace śmiało mogą obejmować sięgnięcie po blachę, której wymiary nie są zgodne z wymiarami znormalizowanymi. Mowa o blachach, których narożniki nie są kątami prostymi. Przez to, że te blachy mają nietypowe wymiary, krycie dachów, połaci nie może się odbywać z ich użyciem. Trudno łączyć je ze sobą.

Krycie dachów blachą płaską stalową

Niedopuszczalne wady blachy będą ją również dyskwalifikować z możliwości wykorzystania do pokrycia połaci.

Do wykonywania okuwania drzwi, blach przedpiecowych, obróbek można używać blach wybrakowanych.

Krycie dachów od podstaw, czyli jak układać blachodachówki

By arkusz mógł być ułożony na podkładzie należy go oczywiście odpowiednio przygotować. W tym celu konieczne jest wykonanie odgięć, dzięki którym możliwe jest łączenie na rąbki czy wycinanie elementów na naroża, obróbki czy kosze.

Blachodachówki jako przykład pokrycia dachowego

Blacha wręcz idealnie nadaje się do wykonywania obróbek pokrycia dachowego, wyróżniającego się złożonymi kształtami. Chodzi przede wszystkim o różnego typu zakończenia wież czy ozdobnych wieżyczek. Dzisiejsze krycie dachów dotyczy tych o niewielkich spadkach. Krycie dachów blachą częściej można spotkać w rejonach podgórskich.

Blachodachówki a krycie dachów – co trzeba wiedzieć?

W tym miejscu należy zaznaczyć, że krycie dachów i wszystko, co z nim związane, realizuje się na dole, o ile to tylko możliwe. Jak wiadomo ciało stałe ma tę właściwość, że pod wpływem przyrostu temperatury rozszerza się, a gdy temperatura spada, podlega kurczeniu. Krycie dachów blachą stalową musi uwzględniać łączenie na zakłady.

Połączenia na rąbki stojące i leżące – proces przygotowania blachy do wykonania pokrycia

To co charakteryzuje krycie dachów, to zagięcia i łączenia różnego typu. Jeżeli chodzi o pokrycia z zastosowaniem połączeń na rąbki stojące i leżące, to arkusz blachy należy przygotować w odpowiedni sposób. Jego montaż na stole ma na celu sprawdzenie wymiarów oraz kształtu. Następnie arkusz do pokrycia dachowego zagina się po dwóch stronach – po jednej ma to być zagięcie o wysokości do 40 mm, a po drugiej wykonuje się zagięcie wynoszące od 50 mm.

O zagięciach słów kilka – krycie dachów w różnych odsłonach

Pierwsze z wymienionych to tzw. zagięcie na rąbek stojący mały, a drugie ze wspomnianych określa się zagięciem na rąbek stojący duży.

Zagięcie na rąbki leżące, jeden w górę i jeden w dół, wykonuje się w stosunku do pozostałych krawędzi.

W tym przypadku szerokość wynosi 22 mm.

Jak unikać zgrubienia tam, gdzie jest łączenie na rąbek stojący?

Należy pamiętać o ścięciu naroży w okolicy rąbków leżących. Dzięki temu nie dojdzie do zgrubienia w miejscu połączenia na rąbek stojący. W tym przypadku krycie dachów wygląda tak, że na górę dekarz podaje arkusze, które na dole połączone zostały na zagięty rąbek leżący.

Żabki i łapki należą do elementów, które umożliwiają umocowanie blachy do podkładu. Te pierwsze powinno się wycinać z tego samego materiału, z którego wykonywane jest pokrycie.

Do ich wyprodukowania wykorzystuje się niezbyt szerokie paski blachy. Krycie dachów na tym etapie wiąże się z wykorzystaniem nożyc ręcznych, zaginadła oraz młotka drewnianego. Finalnie z przestrzeganiem odpowiednich rozstawów przybija się żabki i łapki do podkładu.

Mocowanie arkuszy do podkładu w świetle pokrycia dachowego

Jak wygląda krycie dachów w świetle ich konstrukcji? W taki sposób, by ostatecznie arkusze układały się w pasy prostopadłe względem okapu. W stronę spadku należy zatem układać dłuższy wymiar blachy. Istotne jest także odpowiedni ułożenie względem siebie arkuszy z sąsiednich pasów.

Zaleca się takie krycie dachów, by przesunięcie wynosiło tyle ile połowa długości arkusza.

Zwróćmy uwagę, że jeżeli szerokość połaci dachowych będzie wynosiła do 8 m, to nie więcej niż 20 mm powinno wynosić odchylenie rąbków stojących od linii prostej. Natomiast w przypadku połaci o szerokości przewyższającej 8 m, rąbki stojące od linii prostej powinny być odchylone na odległość 30 mm.

Rąbki stojące odchyla się prostopadle do okapu

Aby rąbki zostały ułożone prostopadle do okapu, dekarz naciąga sznurek. Wzdłuż niego mocuje się pierwszy rząd arkuszy blaszanych. Kolejne arkusze pokrycia dachowego układa się w rzędach w stronę kalenicy, poczynając od okapu.

Krycie dachów krok po kroku – wybór odpowiednich technik

Na pierwszy ogień, jeśli chodzi o krycie dachów, idzie pas usztywniający i okapowy. Pierwszy z tych elementów musi być wykonany z blachy stalowej ocynkowanej, której szerokość oscyluje w przedziale od 180 do 200 mm, a grubość wynosi w granicach 0,5 do 0,8 mm. Drugi z nich winien być wytworzony z tej samej blachy, którą wykorzystuje się krycia połaci. Montaż pasa usztywniającego odbywa się przy użyciu gwoździ, mijankowo w ramach dwóch rzędów. W każdym rzędzie co 150 mm. W przypadku pasa okapowego ma miejsce połączenie na rąbki leżące pojedyncze lub podwójne.

Co należy zrobić, by otrzymać okap szczytowy? W kierunku od okapu do kalenicy na dachu dwupołaciowym układa się pierwszy rząd arkuszy blachy. Należy pamiętać, że wyprowadza się wyższe zagięcia rąbka stojącego poza krawędź szczytową deskowania na odległość mniej więcej 5 cm.

Może cię zainteresować: Gięcie blachy – co warto wiedzieć?

Źródło: W. Martinek, Z. Michnowski, Dekarstwo i blacharstwo budowlane. Podręcznik dla szkoły zasadniczej, Warszawa 1999.